In de goede oude tijd (ahum) was de laatste gymles van het jaar steevast apenkooien. Klimmen en zwaaiend moest je dan een parcours afleggen. Daar moest ik vandaag weer aan terug denken toen in de haven van Delfzijl het dok bezocht. Ik wilde het Russische schip de Hermas bezoeken.
Na het parcours met succes te hebben afgelegd kon ik aan boord klauteren. Ik ontmoette daar twee mannen van de Kaapverdische eilanden en een goed Engels sprekende Rus. De Rus vertelde gelovig te zijn maar dat hij nooit naar de kerk gaat. De andere mannen zijn katholiek en gaan als ze thuis zijn weleens naar de kerk. Ik heb ze kunnen vertellen hoe waardevol het is om Jezus te kennen en hoe belangrijk het is om te bidden. Helaas moesten de mannen na 15 minuten weer aan het werk, maar ze vroegen of ik volgende week na 6 uur terug wil komen. Ik heb een paar boekjes achter gelaten. Na een kort gebed namen we hartelijk afscheidt.
De terugweg was natuurlijk weer apenkooien, maar gelukkig bereikte ik heelhuids vaste grond onder voeten. Op de valreep nog even met een zekere Martin gesproken. Hij is lid van een pinkstergemeente in Assen en werkt tijdelijk in het dok. Mooi gesprekje over de genade van Jezus gevoerd. Vanavond nog naar de Eemshaven om het schip de Symphony Sky te bezoeken, mij werd gevraagd om na 18 uur terug te komen. Dus dit verhaal krijgt nog een staartje.