Ik las kort geleden een verhaal over de bouw van de St. Paul’s Cathedral in Londen. Tijdens de bouw ondervroeg een verslaggever diverse arbeiders. Zo ook drie metselaars. De eerste vroeg hij. “Wat bent u aan het doen?” “Wel ik metsel stenen, dat is toch duidelijk?” De tweede man kreeg dezelfde vraag. “Wat bent u aan het doen?” “Ik verdien hier de kost voor mijn gezin” was het antwoord. De derde arbeider kreeg weer dezelfde vraag. “Wat bent u aan het doen?” Wel ik bouw mee aan de St. Paul’s Cathedral.” Drie antwoorden. Alle drie goed, Maar het derde antwoord was natuurlijk waar het allemaal om ging. De bouw van een prachtige kathedraal. Wij zouden onszelf ook die vraag kunnen stellen. Wat ben je aan het doen? Nou zijn daar ook verschillende antwoorden op mogelijk. Maar wat wij ook doen en hoe klein het soms ook lijkt. Wij werken mee aan het werk dat Jezus, hier op aarde begonnen is. Handelingen 1:1 in de HSV. “Het eerste boek heb ik gemaakt, o Theofilus, over alles wat Jezus begonnen is te doen én te onderwijzen.” Hij heeft het fundament gelegd waarop wij verder kunnen bouwen tot Hij terug komt.
In die context bezochten Harm en ik gisteren 5 schepen. Niet overal was het echter mogelijk om met bemanningsleden te spreken. Op de brug van de Siem Barracuda bleek dat veel drukte rondom inspecties en wisseling van personeel was. Toch wel een paar kleine gesprekjes hier kunnen voeren.
Daarna togen we naar de Wagenborgkade om de Freke R te bezoeken. Na een lastige klim via een kadetrappetje naar beneden, belandden we uiteindelijk toch veilig op het gangboord. De Deense kapitein himself bracht ons naar de brug. De kapitein is echter geen gelovige man. Discussiëren heeft geen zin en dus hebben we in het kort iets verteld over waar het in het evangelie echt om gaat. Harm heeft aan een officier nog iets meer kunnen vertellen. We doen ons best maar de hemelse boodschap wordt niet door iedereen op waarde geschat. Het volgende schip was de Windea la Cour. Van de Duitse wachtman kregen we een boardingpas, maar even later kwam er een officier, ook een Duitser, ons vertellen dat het momenteel te druk was aan boord. Hij gaf ons wel een e-mailadres van de brug zodat wij ons voor een volgend bezoek, over 2 weken, kunnen aanmelden. Er zal dan tijd worden vrijgemaakt en iemand zou ons die dag dan door het hele schip begeleiden. Beide Duitse mannen hebben in het kort nog de uitleg gekregen van “de Brug”. De boekjes wilden ze meenemen. “Haben Sie noch einer, für meiner Freund?” “Of course we have.” “Alstublieft”. De Duitse wachtman sprak redelijk Nederlands, dus we hebben drie talen in één gesprek kunnen toepassen. Tot slot zijn we nog naar de drijvende kade geweest. Hier hebben we met bemanningsleden van 2 slepers gesproken. De Eemshaven is een echte werkhaven. Toch zijn er ondanks alle drukte, telkens weer openingen om over Jezus te spreken. Het is fantastisch om mee te bouwen aan Zijn Koninkrijk. God is goed!