Vrijdag 25 januari 2019. Vandaag samen met Harm een paar schepen bezocht. Harm maakt deel uit van onze gebedsgroep en had al langer gezegd een keer mee te willen. Het eerste schip dat we beklommen was de Adamastos, varende onder de vlag van Kiribati. Het was voor mij verrassend te merken dat de bemanning uit Indiërs en Pakistani bestond. De kapitein sprak redelijk Engels. Al gauw kwam het gesprek over geloofszaken en ja dat was best lastig, want de bemanningsleden waren allemaal moslim. In de kleine ruimte waar we werden ontvangen ontdekte ik in een kastje een paar bekende boekjes. Die boekjes waren, toen het schip in Amsterdam lag door christenen achtergelaten. Ook waren er toen ijsmutsen uitgedeeld. Wie zou daar toch achter kunnen zitten? 😉 Ook nu hebben we een paar ijsmutsen achtergelaten en de lectuurmand aangevuld. We hebben kort over onze liefdevolle God kunnen spreken en dat God er is voor iedereen.
Hoewel de haven vanochtend weinig schepen telde zag ik nu aan de overkant van de Emmahaven een pas gearriveerd schip liggen. Er lag helaas geen loopplank uit, maar er werd volop gelost door een paar vorkheftrucks die de goederen via een lift aangereikt kregen. Diezelfde lift werd onze toegang tot het schip, dat de mooie naam Silver Pearl draagt. Een paar steile trappetjes en een spiegelglad dek bracht ons naar de messroom. Daar kwam even later de nieuwsgierige kapitein ons begroeten. De man komt met nog een ander bemanningslid van de Faeröer eilanden. Al snel werd het gesprek steeds opener en konden we met kapitein over verschillende onderwerpen van het geloof praten. Ook hebben we met 2 Filipijnse bemanningsleden gesproken waarvan één man al snel de tafel verliet. Hij was de kok en bood ons iets te eten aan. We hebben voor deze mannen ijsmutsen achtergelaten, alsmede de studie van ‘Jim de Sailor’ en een Tagalog bijbel. In de ijsmutsen die ik kort gelden heb ontvangen is een labeltje aangebracht, dat ziet er zo uit.
Dit labeltje is een paar keer de aanleiding geweest om te kunnen spreken over de liefde van God. Voor een Russisch bemanningslid hadden we een boekje met Russische tekst. Mooi dat zo iedereen in zijn eigen taal van het evangelie kennis kan nemen. Tot slot hebben we voor één Filipijnse man kunnen bidden. Het is goed om weer bezig te kunnen zijn en ik genoot ook van Harm die echt vol vuur is en op een liefdevolle manier over Jezus kan vertellen. Harm wil vaker mee. Ik hoef maar te bellen en dat zal ik zeker doen. Het was een koude maar hartverwarmende middag. God is goed.
Harm met op de achtergrond de heftrucks die bezig zijn met het lossen van het schip.