Bijna één maand ben ik in de Eemshaven bezig om schepen te bezoeken. Inmiddels zijn er contacten geweest met kapiteins, met bemanningsleden en medewerkers van het Zeemanshuis. Terugkijkend verwonder ik mijzelf over de mooie gesprekken, het kunnen uitdelen van verschillende materialen, mutsen en truien en uiteraard ook de momenten dat ik kon bidden met zeelui. Maar soms is die verwondering eerder een verbijstering. Bijvoorbeeld dat het Seafares Mission House een plek is voor o.a. gelovige zeelieden, maar waar de meeste mensen die er werken ongelovig zijn. Er is net weer een scheepslading nieuwe vrijwilligers aangenomen, maar naar het geloof van de nieuwe medewerkers wordt niet gevraagd. Het is een tendens die je tegenwoordig op meer plekken kunt bespeuren.
Gisteren was ik een paar uur alleen op stap om schepen te bezoeken. Ik had me natuurlijk veel te zwaar uitgedost; veiligheidsjas, veiligheidsschoenen, een glimmende witte helm op mijn hoofd en een zware tas met boeken en brochures op mijn rug. De temperatuur was 26 graden, de wind op de kade maakte het nog wel aangenaam. En dus trok ik ten strijde!
Allereerst trof ik de kapitein van de Ginger, dit is een sleper. Ik mocht echter niet aan boord komen. De Poolse schepelingen waren te druk. Even verderop lag nog een sleper de En Avant 20 een zusterschip van de sleper die Hidde en ik vorige week hadden bezocht. Beide schepen varen met grote pontons tussen Rotterdam en de Eemshaven heen en weer. Na een kort gesprek met de kapitein mocht ik aan boord komen om met de twee Filipijnse bemanningsleden te praten. Ik werd ontvangen in een kleine maar hete kantine.
Er volgde een erg leuk gesprek met Darwin en Teddy, beide mannen zijn Rooms Katholiek maar we konden elkaar vinden door Jezus. Alle twee zijn getrouwd en hebben 2 kinderen.
We hebben gepraat over van alles en nog wat, maar vooral over ons geloof. Ik heb de mannen mogen bemoedigen en met ze kunnen bidden voor hun bescherming, hun familie maar ook dat zij een licht kunnen zijn op de plek waar God ze heeft samengebracht. Teddy gaat vandaag naar huis. Na 4 maanden van huis te zijn geweest kan hij nu 2 maanden genieten van het leven met zijn gezin. We hebben e-mailadressen en Facebook accounts uitgewisseld. Uiteraard gaf ik ook kaartjes met de app 5fish. Daarnaast heb ik Bijbelstudies uitgedeeld in het Engels en boekjes in het Tagalog. Aan het eind van ons gesprek wilden de heren graag een (ijs)muts. Maar terwijl ik die uit mijn tas viste realiseerde ik me pas hoe warm het in die kleine kantine was. Het zweet gutste over mijn rug. Ik verlangde toen wel heel erg naar ijs zonder muts.
Natuurlijk was dit bezoek een beetje onwennig. Voor het eerst, alleen aan boord stappen om met bemanningsleden te praten over Jezus. Ik ben nou eenmaal niet zo’n zeeheld bij wie dat allemaal zo gemakkelijk afgaat. Wel ervaar ik dat Jezus dichtbij mij is en dat is geweldig. Hij leidt en bemoedigt mij, maar bovenal kan ik Zijn licht laten zien.
Mijn eerste kleine schreden heb ik mogen zetten. Ik ben op weg, step by step. God is goed!