Gistermiddag een geweldige tijd meegemaakt. Het was rustig weer en mijn verlangen was om de Eemshaven te bezoeken. Er lagen gisteren niet veel schepen afgemeerd, nou ja… toch maar gegaan. Als je de Eemshaven nadert vanaf de N33 zie al snel een enorm kraanschip liggen. Het is de Saipem 7000 een van de grootste schepen ter wereld in zijn (of haar?) soort. Maar dat schip ligt al weken daar te liggen. Ik dacht wel, dat schip wil ik een keer bezoeken, maar voor nu ben ik doorgereden naar de Emmahaven. Daar was het echter een drukte van belang met laden en lossen. Niet echt “the place to be for me.” Toen maar opgestoomd naar de Julianahaven daar wilde ik mijn parkeerkaart even laten updaten i.v.m. een andere auto (automaat) en dus een ander kenteken. Tijdens het gesprek met de bewaking vroeg ik of het mogelijk was om The Blue Tern te bezoeken. Ook een enorm schip, het gevaarte ligt ook al lange tijd op dezelfde plek. Ik werd doorverwezen naar een kantorencomplex. Daar werd ik begeleid naar de directiekamer waar ik op dat moment niet welkom was. Volgende keer beter. Ik weet nu de weg.
Jammer dat het allemaal niet wilde lukken. Ik dacht echt dat ik een min of meer verloren middag had en stuurde mijn voertuig huiswaarts. Maar bij de afslag naar de N33 zag ik uiteraard dat enorme kraanschip weer liggen. Oké nu dus daar maar eens proberen. Ik gaf mijzelf niet veel kans. Maar God had ik om leiding gevraagd, dus ik moet niet zeuren. Hoe dichter ik bij de Saipem 7000 kwam hoe meer ik ervan overtuigd raakte dat aan boord gaan niet mogelijk was. Want het schip stond hoog verheven op enorme poten in de Wilhelminahaven en het gigantische dek was ver boven de kade verheven. Er was van een afstand geen loopplank te bekennen. Maar voor ik mijn auto kon keren, ontwaarde ik op de kade vlakbij het schip bedrijvigheid. En ineens viel mij de loopplank op die toegang gaf tot een van de enorme poten. Vlak naast de loopplank stond een klein wachtershuisje met daarin een Filipijnse wachtman.
Ik stelde mij voor en vroeg of ik aan boord mocht. “O yes sir. What is your organisation?” “Havenlicht, SCFS sir.” Er werd gebeld en ik kreeg de telefoon in mijn handen geduwd. Een moeilijk gesprek volgde maar uiteindelijk mocht ik aan boord gaan.
Ik werd begeleid door een Mexicaan die mij via de loopplank, een van de poten van het schip binnenloodste. Daar was een smalle lift die ons naar een tussendek bracht. Toen overstappen naar een andere lift. Beetje eng omdat in een hoekje een Filipijnse vrouw met een monddoek voor haar gezicht aangaf dat ze erg ziek was. Ik heb later ook voor haar gebeden. Na de lift waren er nog vele gangen te door kruizen en ineens werd ik afgeleverd in een kantoor waar ik door 2 Filipijnse officieren werd verwelkomd. Mooie gesprekken gevoerd, vooral met Richard. Ik heb uiteindelijk de mannen interactieve bijbeltjes gegeven + een scheepjesfles die nu een opvallende plek heeft gekregen naast een Christusbeeld.
Richard begeleidde mij nog naar een koffiekamer waar ik met een aantal mannen kort heb gesproken, ook met Richard heb ik nog lange tijd gesproken. Hij was erg open en vertelde mij ook veel over zijn gezin. Ik ben in die koffieruimte meer dan een uur geweest en vroeg of ik volgende week terug mocht komen. “Yes please.” En dus ga ik woensdag, maar dan met Harm, weer naar dit schip toe. Bij het afscheid nemen van Richard nog even een foto gemaakt met de Tagalog bijbel die hij graag wilde hebben. Tot slot nog even met de wachtman in het kleine wachtershuisje gesproken. En deze man iets verteld over die geweldige interactieve bijbel. Hij was zeer belangstellend maar ik zag aan zijn gezicht, dat hij zich afvroeg wat gaat mij dat kosten? Tja wat kost ons het evangelie. De prijs is aan het kruis betaald… toch? Toen ik vertelde dat het boekje gratis is wilde hij het bijbeltje maar al te graag hebben 😉 Ook heb ik een aantal mutsen uitgedeeld die erg welkom waren. Richard heb ik via de mail nog een paar foto’s gestuurd. Daarvoor ontving ik zojuist een bedankje. “Many thanks as well for the precious time… God is really good all the time. “
Hoe kostbaar is het als we Gods leiding ervaren. God is goed!