Bressen slaan

Vandaag ben ik op stap geweest met Stifan. Een jongeman die veel met evangelisatie bezig is. Voor we naar de Eemshaven vertrokken hebben we uitvoerig gebeden en gevraagd om leiding van Gods Geest. Het was een bijzonder krachtig gebed, vol goede moed gingen we dan ook op stap.

Het eerste schip dat we beklommen was de EDT Protea, maar de opgeroepen officier liet ons niet toe. Ook was hij niet gelovig. We mochten dus niet naar de messroom om met bemanningsleden te praten. Het was te druk door het naderende vertrek. Maar over 2 weken zijn ze terug. We kregen een tip dat de wachtman over een half uur zou worden afgelost door een zekere Daniël, hij is wel gelovig en we kregen permissie om dan met hem te praten. We konden wel alvast een bijbeltje achterlaten. Later bleek Daniël de wachtman niet te hebben afgelost. En dus zal ik over twee weken een nieuwe poging wagen. Bij de malt-fabriek lag het vrachtschip Emma. De Roemeense wachtman sprak nauwelijks Engels, maar hij begon ons toch in te schrijven en de kapitein op te roepen. Toen die zich bij ons voegde en vertelde dat we door corona niet met de mensen aan boord konden spreken, ontstond er ineens een lichte paniek. Twee douane beambten maakte zich gereed om aan boord te stappen. Zij zagen er met hun donkere mondkapjes dreigend uit en dat was voor de wachtman ook de reden om snel zijn mondkapje te voorschijn te halen. Het was voor ons het juiste moment om afscheid te nemen. Op de kade werden we keurig opgewacht door de de betreffende douanebeambten. Ik kreeg de vraag of wij sigaretten hadden. “Nee ik rook niet hoor.” Maar onze tassen werden toch nauwkeurig onderzocht. Ja ze vonden een fles, maar zonder sterke drank en verder vonden ze ijsmutsen en de interactieve bijbeltjes. Voor mij was het de eerste keer dat ik werd aangehouden en de tassen moest openen. Het gesprek met de douanemensen verliep verder vriendelijk. Met een boeiende ervaring rijker 😉 konden we onze weg vervolgen.

We zijn ook naar de drijvende kade geweest. De plek waar sleepboten en vissersschepen afmeren. Ook hier was het rustig, maar we konden toch kort spreken met de kapitein van een sleepboot. Jammer dat hij geen belangstelling had voor het evangelie maar ook hij wilde de bijbeltje uitdelen aan de andere bemanningsleden. Als laatste hebben we even gepraat met een bemanningslid van een viskotter “Ja er zijn veel gelovige vissers maar wij geloven hier niet.” Toch wilde ook hij een bijbeltje aannemen en eens uitproberen op zijn telefoon.

Ogenschijnlijk was er echter geen enkele belangstelling voor het evangelie. Ook het aantal schepen dat lag afgemeerd in de Eemshaven was minimaal, daar komt bij dat we ook nergens echt werden toegelaten, maar in al die geslotenheid, door corona, aflossing van bemanningsleden en aanstaand vertrek, hebben we wel met mensen over Jezus kunnen praten en bijbels kunnen uitdelen. Zelfs mensen die vertelden absoluut niets met het geloof te maken willen hebben, waren bereid om de interactieve bijbeltjes uit te delen onder de bemanningsleden. Er was vandaag geslotenheid, maar we hebben bressen kunnen slaan. Fijn dat Stifan erbij was. Vertellen over Jezus is zijn passie en daarin is hij bijzonder vrijmoedig. Hij gaf aan dat hij vaker mee wil. God is goed!

Bladwijzer de permalink.

Reacties zijn gesloten.