We hebben alweer een donderdagavond beleefd met wonderbaarlijke ontmoetingen. Het begon, zoals gebruikelijk, onder de Martinitoren. Een prachtig decor: de Grote Markt, de vele bushokjes, het verkeer en recht tegenover ons, de ijsbaan die nu langzamerhand wordt afgebroken, zodat binnenkort het stadhuis weer zichtbaar wordt. Het verkeer dat vooral bestaat uit fietsers, scooters en bussen, scheidt ons van het marktplein.
Wij staan even te kletsen over kerkelijke aangelegenheden, maar dat duurt niet lang. We gaan bidden. God danken voor zijn goedheid en zijn trouw, we vragen of Hij ons wil beschermen en leiden naar mensen met een open hart. In al dat geroezemoes lijkt dat ineens een schaamteloze stap. Een stap die niet velen zetten. Maar voor ons is dat het begin van een machtig mooi avontuur. Een avontuur dat steeds wordt ingeleid door een (onzekere) stap te zetten. Iets doen waar je eigenlijk de controle over verliest. Maar je beweegt je in de aanwezigheid van de Heiland.
We waren met 4 personen en dus trokken er 2 teams vol goede moed, richting binnenstad. Voor ons, Hidde en ik, waren de eerste contacten niet zo positief. Een aantal mensen hadden geen behoefte aan een gesprek. Maar er volgden wel degelijk mooie ontmoetingen. Zoals met een zekere Arnold. Hij heeft een aantal bijna dood ervaringen gehad. Zijn verhaal ging over ontmoetingen met Jezus, gevoeligheid over het welzijn van anderen, maar ook over reïncarnatie. Alles wat hij had meegemaakt heeft er toe geleid dat hij op zijn manier gelooft. Geen Bijbelkennis, geen kerk, geen andere gelovige contacten. Wij konden het evangelie aan hem vertellen, inclusief persoonlijke getuigenissen. Hoe mooi is het als hij door onze verhalen en zijn eigen ervaringen alles een plek kan geven die meer in lijn ligt met Gods plan over zijn leven. We hebben hem een bijbeltje meegegeven en een kaartje met verwijzing naar de website van Lifeteam Groningen. Er zijn ook telefoonnummers uitgewisseld om nog eens verder te praten. Het was een gesprek waar wij God dankbaar voor zijn.
Ook het volgende gesprek was erg bijzonder. We spraken een jongeman aan die vertelde dat hij christen is. Eigenlijk wilde hij gelijk doorlopen, maar iets weerhield hem. We stelden een paar vragen, of hij in Groningen woont en of hij studeert. De jongeman heeft een Arabisch christelijke achtergrond, zijn ouders wonen in Israël. Zijn naam is echter niet zo Arabisch. Hij heet nl. René. René was erg openhartig hij vertelde dat hij een Nederlandse moeder heeft en dat zijn ouders al 5 jaar voor hem bidden, dat hij een goede kerk zou vinden. Maar de keer dat hij naar de VBG was gegaan vond hij te overweldigend, te groot allemaal. We hebben verteld over de Vineyard kerk in Groningen en hem uitgenodigd om te komen. Hidde bood zelfs aan om hem op te halen.
Het was een gaaf gesprek met een jongeman die gewoon in de binnenstad van Groningen rondliep en ineens was daar die ontmoeting. Ondanks al die duizenden mensen die in de stad rondliepen, leidde de Heilige Geest ons precies naar mensen die God op het oog heeft. Het andere team had ook prachtige gesprekken gevoerd. Na afloop was er dan ook volop enthousiasme en blijdschap over deze avond. Ik dank God dat Hij ons heeft gebruikt als lichtpuntjes in een wereld die zo enorm van Hem vervreemd is. Ja… ik ben er van onder de indruk.
En nu bidden voor de mensen die wij hebben ontmoet!