De Eemshaven wordt wel Energy Valley genoemd. Niet dat de Eemshaven in een mooie vallei ligt. Nee, het is in Noord Groningen zo plat als het Wad of moet ik schrijven “zo plat als wat”? Hoe dan ook, de naam is natuurlijk ontleend aan Silicon Valley. Dat is een veelgebruikte benaming voor de zuidkant van de Baai van San Francisco in de Amerikaanse staat Californië. In die regio zijn veel technologiebedrijven gevestigd, inclusief enkele van de grootste ter wereld.
De Eemshaven heeft zich ontwikkeld tot een dynamische haven met bijzonder veel bedrijven die energie produceren en/of gebruiken. Zo zijn er nu 3 energiecentrales, er staan veel en vooral grote windturbines, er wordt een zonne-energiepark aangelegd en om het helemaal modern te houden, de Nuon centrale wordt omgebouwd voor productie en opslag van waterstof. Maar er gebeurt meer. Zo wordt er via grote kabels in zee, stroom aangevoerd vanuit Noorwegen en vanaf de Noordzee, waar inmiddels duizenden windturbines staan. Een enorm groot energieverslindend datacentrum van Google, heeft zich een aantal jaren geleden in de Eemshaven gevestigd en wordt momenteel door nieuwbouw weer sterk uitgebreid.
Veel schepen die Eemshaven aandoen zijn werkzaam in de energiebranche. Er komen grote platforms die met gigantische kranen, de enorme masten op zee plaatsen. Daarnaast zijn er sleepboten, bevoorradingsschepen en natuurlijk de kabelleggers die al die windturbines verbinden met de wal. Daar wordt via transformatoren en verdeelstations de stroom geschikt gemaakt voor het lichtnet. Want elektriciteit wordt voor ons dagelijks gebruik steeds belangrijker. Eerst werd stroom hoofdzakelijk gebruikt voor het creëren van licht maar dat is wel een beetje veranderd.
Een mooi beeld vind ik die verbinding die wij kunnen hebben met onze Heiland. Het gebed is de verbinding met Hem, waardoor wij Zijn licht kunnen verspreiden. Gisteren was het woensdag 10 april 2019, op deze dag begonnen Harm en ik op een rustige plek in de Eemshaven te bidden voor de schepen die wij wilden bezoeken. Dat waren 3 schepen. We wilden ten eerste naar de Nexus, een 5 jaar oude kabellegger waar wij 2 weken geleden met een mij bekende kapitein spraken, daarnaast wilden we naar een andere kabellegger de Spirit (mooie naam hè?) en de Blue Aries, een schip waar ik al meerdere keren op ben geweest. Na het bidden reden we naar de Nexus. Dat moest via een omweg die ik nog niet eerder had gemaakt, maar de hekken openden zich alsof het allemaal de normaalste zaak van de wereld was. Prijs God hiervoor! De Nexus hoort bij de vloot van het bagger bedrijf De Koninklijke Van Oord.
Een vriendelijke wachtman begeleidde ons via vele trappen naar de brug. Hier hadden we mooie gesprekken met een aantal officieren en later met de kapitein. Helaas had de kapitein die ik persoonlijk ken, net vanochtend het schip, voor zijn verlofperiode, verlaten. Maar met de nieuwe kapitein kregen we ook een mooi gesprek. Harm probeert altijd weer met plaatjes van de brug naar God, het evangelie uit te leggen. Hoewel mijn benadering anders is, kunnen Harm en ik prima samenwerken. Dat bleek ook later toen we in de messroom met verschillen mannen spraken. Die Filipijnse mannen waren zoals de meesten van hun landgenoten Rooms Katholiek. Toen het gesprek echt over het geloof in Jezus ging, kreeg ik ineens van een kok de uitnodiging om eten te halen. Lekker, en ik mocht nemen zoveel ik wilde. Nou ja die vriendelijke uitnodiging konden wij niet natuurlijk afslaan. Een paar schepjes gebakken aardappels en iets wat eruit zal als ragout vulde gedeeltelijk mijn bord. Die ragout bleek een bruine drabbige pudding te zijn. De combinatie was vreemd maar wel lekker. Helaas maakten de meeste Filipijnse mannen van de gelegenheid gebruik om te vertrekken en weer aan het werk te gaan. Maar Harm raakte in gesprek met een andere Filipijnse jongeman. Zijn vader is voorganger van een Baptisten kerk in de Filipijnen, en Roger doet in de kerk jeugdwerk. Hij vond het fantastisch dat wij aan boord waren. Hij voelt zich vaak alleen staan in zijn geloof, maar we zijn niet voor niets met deze jonge zeeman in contact gekomen. Na een kort maar mooi gesprek hebben op dit schip een Filipijnse bijbel en ander materiaal achtergelaten, plus natuurlijk een paar mutsen met een prachtig labeltje en dat aangeeft dat het kruis van Golgotha een geweldige liefdesdaad van onze Heiland was. Joh. 3:16 Want God heeft zoveel liefde voor de wereld dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven, zodat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft. Dankbaar verlieten we de Nexus.
Ook de Spirit is een kabellegger. Dit schip lag aan de Broekmankade. Met mijn pas heb ik op dit grote terrein inmiddels ook toegang, alleen moet ik mij telkens melden bij de portier om een parkeerkaart te vragen. De portier vroeg of ik een permanente parkeerkaart wilde hebben. Daarvoor moest ik naar het kantoor aan de overkant zijn. Dat hebben we na het bezoek van de Spirit gedaan, maar we werden terug verwezen naar de portier. “Oké” zei de portier, “als het kantoor het goed vind, dan kan ik daar voor zorgen. Kun je de kaart vrijdag ophalen?” Graag zelfs. God is onze Helper en wij kunnen alleen maar dankbaar zijn.
Het bezoek aan de Spirit verliep ook heel mooi. Op de brug hadden we met een paar officieren mooie gesprekken. De Italiaanse kapitein werd steeds opener en kreeg na het horen van het verhaal van Harm een alsmaar grotere glimlach op gezicht. Deze enthousiaste kapitein heb ik een scheepjesfles gegeven en gevraagd of we een foto van hem konden maken. Dat wilde hij, niet alleen binnen maar ook buiten. Deze man was enorm blij met het geschenk. “Very, very beautifull.”
Ondertussen was de bemanning bezig met het laden van een enorme kabel, die in een soort van ronde kooi, langzaam werd opgewonden. Een andere keer komen we op dit schip terug voor meer ontmoetingen.
We wilden nog naar de Blue Aries, maar precies toen vertrok het schip. Een ander schip aan de kade was de Amoenitas. Een schip met vooral Oekraïners aan boord. Hier was ik een week eerder al aan boord geweest. Daar heb ik wel info achtergelaten maar niet veel gesprekken gehad.
We besloten om nu te stoppen. Maar we blijven bidden voor al die mensen die we mochten vertellen over onze Heiland. God is goed!