Het leek in het begin allemaal zo gemakkelijk te gaan. Kades die ik vrijelijk mocht betreden (waarvoor ik bijzonder dankbaar was en ben) en de vele mooie gesprekken die ik kon voeren met kapiteins en bemanningsleden op de schepen die de Eemshaven aandeden.
Toch kwam er tegenstand. Niet geheel onverwacht maar wel uit onverwachte hoek. Ook mocht ik ervaren hoe het is om, van de ene dag op andere, in het ziekenhuis te belanden. Maar er is ook herstel en een enorme zegenrijke periode geweest. Nu zijn we in een geheel andere periode beland, het corona-tijdperk. In de Eemshaven zijn uiteraard ook de nodige maatregelen genomen, maar over het algemeen konden de meeste bedrijven doorwerken. Zelf heb ik de risico’s willen vermijden en voor een paar maanden geen schepen bezocht.
Voor ons christenen is er maar één weg de juiste, die wij dienen te bewandelen. Ik las in Psalm 27:8 dat God duidelijk oproept om allereerst Hem te zoeken. Dat is niet zo maar een oproep, dat is een krachtig verlangen van Hem, die op vele plaatsen in de Bijbel wordt herhaald. En dus erg belangrijk om gevolg aan te geven.
Gisteren wilde ik weer met Harm naar de Eemshaven, maar door allerlei gebeurtenissen hebben we onze afspraak een weekje moeten verzetten.
Toch verlangde ik ernaar om vandaag op stap te gaan. Ik besloot de plekken te bezoeken van gesloten poorten en andere plaatsen waar ik weerstand heb ondervonden. Ik heb voor vele situaties in mijn auto zitten bidden. Hardop heb ik God gevraagd de plaatsen, waar ik uitzicht op had, te zegenen en voor een doorbraak te willen zorgen. Ook de schepen en hun bemanningen heb ik gezegend en God gevraagd om openingen
Uiteindelijk ben ik naar de Broekmankade gereden en heb mij eerst gemeld bij de portier. Ik had al eerder met de jongeman die nu dienst had gesproken. Ja er waren coronamaatregelen maar ik mocht gewoon de kade op. Toen vroeg ik of hij Christen is. “uhh… nou ja vroeger ging ik naar de kerk”. Het was een opening naar een gesprek. Ik kon hem een interactieve bijbel overhandigen.
Daarna ging ik de kade op en kwam bij de Rix Explorer. Ik ben niet aan boord gegaan maar vanaf de kade kon ik toch met de Oekraïense 1e stuurman en de kapitein praten , want die spraken redelijk Engels. De kapitein had geen strepen op een mooi uniform maar een petje met de tekst Captain. Duidelijk genoeg dus. Het was best lastig om kenbaar te maken dat de geschenken in de vorm van een scheepjesfles en een interactieve bijbel gratis waren. De Captain weigerde in het begin resoluut om het aan te nemen. Maar er was wel bewondering voor de prachtige scheepjesfles. “For free? How is that possible?” Maar er is meer gratis te verkrijgen. Wat te denken van genade? Uiteindelijk werd alles door de heren met grote dank aanvaard. “The bottle is for my little museum.” Ik hoop dat velen het little museum mogen bezoeken. Ik heb het schip kunnen zegenen en de mannen een behouden vaart gewenst. “God bless you all,” waren mijn afscheidswoorden.
De Saipem 7000 waar ik nog even naar toe ben gereden was een onneembaar fort. Het schip zou half maart naar Noorwegen vertrekken maar ligt nog steeds werkeloos in de haven. Volgende week met Harm weer een poging wagen.