Vandaag 13 april hebben Harm en ik 3 schepen bezocht. Na lange tijd van passief te hebben toegekeken, kon ik het gewoon niet langer aanzien. Al die schepen die de Eemshaven aandoen en de scheepsbezoekers blijven aan wal. Het was natuurlijk wel een uitdaging, want lopen en staan gaat nog steeds erg moeizaam. Het was daarom een kwestie van keuzes maken welke schepen wij bezochten.
De Olympic Orion met een paar honderd meter daarachter de nieuwe Aasfoss.
Het eerste schip de “Olympic Orion” had een degelijke gangway en dus kon ik met enige moeite aan boord komen. Maar het was druk met laden en lossen en vooral ook druk door bemanningsleden die werden afgelost. Na enige tijd kwam een van de officieren ons vertellen dat we naar de brug konden maar we moesten wel een negatieve coronatest overleggen. Dat was geen positieve start maar met die officier hebben we een mooi gesprek kunnen voeren over het geloof. Gewoon door simpel te vragen: ”Are you Christian?” Het antwoord was:” Uhhh yes, uuh no, uuh I don’t know”. Nou dan weet ik het wel. Maar het werd de aanleiding om iets over het offer van Jezus te vertellen. Uiteindelijk wilde hij ook een interactieve zeemansbijbeltje hebben en hij zou er een in de messroom neerleggen. We hadden ook een mooi cadeau voor de man. Een schitterend scheepjesfles staat (als het goed is) nu te pronken op de brug.
Het 2e schip dat we bezochten was de spiksplinternieuwe Aasfoss. Vers van de scheepswerf ligt het nu in de Eemshaven voor bevoorrading en klaarmaken voor haar maidentrip. De gangway was niet steil maar had alleen een paar slaphangende touwen met een net ertussen. Niet echt een stevige manier om aan boord te komen. Toch geprobeerd, het lukte met erg veel moeite. De diepe afgrond met zwart water onder mij en de hevig wiebelende touwen maakte het tot een angstvallige onderneming. Het lukte, en eenmaal aan boord hebben we met een bemanningslid een moeizaam gesprekje gevoerd. Uiteindelijk vroeg ik of we een paar boeken in de messroom mochten neerleggen en dat vond hij oké. Die messroom was dichtbij maar de gang stond afgeladen met dozen frisdrank en ander spul om te nuttigen. De messroom zelf zal vol bemanningsleden die behoorlijk verstoord opkeken. We waren pardoes in een vergadering beland, die geleid werd door de kapitein. Alle ogen werden natuurlijk gericht op de vreemde bezoekers. We hebben natuurlijk excuses gemaakt voor het storen van de vergadering, maar we hebben toch kort verteld wie wij waren en wat het doel was van ons bezoek. Een Nederlands bemanningslid vroeg ons om later terug te komen en uiteraard dat vonden we prima. “Maar”, zei ik we willen graag een cadeautje achterlaten op dit prachte schip. Nu zag ik de gezichten veranderen, van gestoord naar nieuwsgierig. De scheepjesfles maakte een geweldige indruk en ook de kapitein reageerde erg verrast. Ik zal later met Harm terug gaan naar dit schip, maar hoop dan wel op een betere gangway.
Harm op het achterdek van de Bejamin Confidence, in gesprek met een bemanningslid.
Het derde schip de Benjamin Confidence is alleen door Harm bezocht. De gangway was meer een lanceerplatform die na een paar passen, als een wip omlaag klapte. Prima voor acrobaten, maar ik bedankte voor de eer. Harm heeft op de brug een mooi gesprek gehad met een Poolse officier. Deze man was nog maar kort aan boord en had zijn hele loopbaan op een visserskotter gewerkt. De man is een positief Christen en het klikte geweldig met Harm. De bijbeltjes nam hij enthousiast in ontvangst maar toen Harm ook nog een scheepjesfles tevoorschijn haalde werd hij echt ontroerd. Op de vissersboot waar hij werkte, maakte een van de bemanningsleden scheepjesflessen! En nu op zijn nieuwe schip kreeg hij er nu zelf een. Prachtig hoor, Jesus loves you!
Hoewel ik dus erg beperkt ben in het beklimmen van de schepen zal ik de komende tijd toch weer wat vaker gaan. Willen jullie blijven bidden? God is onze Geneesheer!